Jedyna duchowość chrześcijańska posiada bardzo ważny wymiar – wymiar maryjny. Polega ona przede wszystkim na naśladowaniu Maryi poprzez otwarcie się na wciąż nowe natchnienia pochodzące od Ducha Świętego, wsłuchiwanie się w słowo boże i rozważanie go, przyjęcie postawy ewangelicznie rozumianej służby, oraz uczynienie ze swojego życia „miejsca” dla Chrystusa. W naśladowaniu Maryi ważną rolę spełnia modlitwa, w której chrześcijanin prosi Matkę Pana o wstawiennictwo, lub rozważa Jej miejsce i funkcję w dziele zbawienia dokonanego przez Chrystusa. Do takiej modlitwy należy Litania Loretańska.Jan Paweł II stwierdził, że Maryja jest dla wszystkich niczym ”zwierciadło”, żyjąca ikona, w której w przejrzysty i głęboki sposób odbijają się wielkie dzieła Boże. Przecież Ona uczestniczyła w najważniejszych wydarzeniach życia swojego Syna. Była przy Nim obecna od tajemnicy dziewiczego poczęcia w Nazarecie, aż do Jego śmierci i wydarzenia z Wieczernika, kiedy Chrystus zesłał Ducha Świętego. Skoro tak, to czymś naturalnym stało się nadawanie Maryi różnych imion przypominających Jej obecność podczas ważnych faktów z życia Jezusa np.: Matka Boża Zwiastowania, Matka Bolesna, Uczennica, Współpracownica Jezusa itd. Takie i inne określenia i wezwania Maryi wypływały z wiary i z miłości. W ten sposób można wyjaśnić powstanie Litanii.
Litania, która jest modlitwą błagalną, rozpoczyna się inwokacjami skierowanymi do Chrystusa i Trójcy Świętej. Mają one ogromne znaczenie, ponieważ ukierunkowują i określają znaczenie późniejszych próśb skierowanych do Matki Jezusa. Taki początek Litanii przypomina nam, że modlimy się do Ojca, przez Chrystusa, w Duchu Świętym, razem z Maryją. Ona modli się z każdym modlącym się i wspiera jego modlitwę swoim wstawiennictwem. Maryja, jako Pierwsza spośród zbawionych posiada silny dar orędownictwa, którym obejmuje wzywających Jej imienia, czy też raczej imion zawartych w Litanii.
Warto podkreślić, że ze względu na wielokrotne powtórzenia jednakowo brzmiących zwrotów, Litania Loretańska ma charakter medytacyjny, a więc wymaga od modlącego się wyjątkowej uwagi i skupienia. Praktyka głośnego, lub półgłośnego, powtarzanego recytowania odpowiada ściśle pierwotnemu sensowi łacińskiego słowa „meditari” tzn. „rozważać jakąś treść” i „w milczeniu otwierać się na tajemnicę”. Chodzi o powtarzanie określonych zdań, czy wezwań, które pragnęło się przyjąć do serca, i które skutecznie oddziaływały na życie modlącego się oraz kształtowały jego życiową postawę.
Taka medytacja, mająca początek we wczesnym chrześcijaństwie, opierała się w swojej treści albo na tekstach zaczerpniętych z Pisma Świętego, albo na swobodnie sformułowanych krótkich modlitwach, lecz również opartych na Biblii. Litania Loretańska zawiera odniesienia do prawd biblijnych, zarówno starotestamentalnych jak i nowotestamentalnych. I tak na przykład znajdziemy w wezwaniach Litanii odniesienie do Księgi Mądrości (Stolica Mądrości), czy Księgi Pieśni nad Pieśniami (Róża duchowna, Wieża z Kości Słoniowej). Zawarta w Litanii symbolika Przybytku ukazuje Maryję jako napełnioną Duchem Świętym. Maryja nazwana Gwiazdą Zaranną symbolizuje nadchodzący nowy dzień, kiedy wypełni się dzieło zbawienia, poprzez siłę i moc Chrystusa, o czym czytamy w Dziejach Apostolskich. Człowiekowi czytającemu Pismo Święte, przytoczone w Litanii biblijne symbole nie sprawiają większych trudności. Tym natomiast, którzy mają trudności w ich zrozumieniu, Litania może stać się przyczynkiem do częstszego czytania Pisma Świętego i głębszego wniknięcia w jego sens.
W Litanii Loretańskiej widzimy Maryję roztropną, wierną, opiekuńczą, macierzyńską, pobożną…. Oczywiście nie znajdziemy w niej cech przypisywanych jedynie Bogu, jak „boskość”, czy „odwieczność”. Widzimy Maryję, w której Bóg dokonał „wielkich rzeczy” i który stawiając nam Maryję za przykład wiary przychodzi nam z pomocą. W Litanii przyzywamy wstawiennictwa Matki Jezusa, oddajemy Jej cześć i kierujemy ku niej nasze modlitewne prośby. Lecz warto pamiętać, że powinny one zostać podporządkowane tej najbardziej fundamentalnej modlitwie, będącej prośbą o łaskę zbawienia, które daje Bóg.
