W ostatnich dniach wstrząsnęła mną śmierć kapłanów, moich pokoleniowych rówieśników. To niby normalne: wszyscy kiedyś umrzemy. Ale śmierć jest zawsze niezaleczalną wyrwą. To z nią zmagamy się całym naszym kapłaństwem, my, słudzy Tego, który jest Życiem. Z czyjąś śmiercią godzi się łatwo być może tylko ten, kto nigdy naprawdę nie kochał. A poza tym: pomiędzy "wszyscy kiedyś umrzemy", a uświadomieniem sobie przejmującego realizmu własnego przemijania jest jednak wielka różnica…
Religijność. Człowiek jest z natury religijny (w filozofii mówi się o „homo religiosus”). Istota ludzka ma wrodzoną potrzebę poszukiwania bytu większego od siebie. Stąd jest mowa o „religijności naturalnej”, czyli o tym, że człowiek np. w siłach przyrody widział przejaw jakiejś istoty boskiej, która nimi rządzi. Człowiek zdawał sobie sprawę z tego, że jest bezsilny wobec wielu rzeczywistości, nad którymi władze roztacza istota pod każdym względem wyższa. Ludzie składali więc…czytaj dalej »
